Hififreak
kwam, zag en hoorde ……………………………… de set van R. |
|
Wat eraan
vooraf ging. Op dertien maart
van het vorige jaar rolde er bij mij een mail binnen die audio-gerelateerd
was. Toen ik meer
e-mailadressen in die mail tegenkwam beantwoordde ik het mailtje met mijn
website en het adres van ons aller hangplek.
De volgende dag kreeg ik een reactie en die was als volgt: Hallo
H, In antwoord op
bovenstaande deed ik kort doch bondig uit de doeken wie ik was en na
verschillende mailtje was dan ook de tijd rijk om elkaar eens diep in de
ogen te gaan kijken. Vorig
jaar werd definitieve een datum geprikt om eind januari 2007 elkaar te
treffen in de Randstad, waar R. woont. De tocht. De plaats van
handelen: Als ik aan R.
vraag waar hijzelf meestal zit, dan verplaatst hij de salontafel en zo
ontstaat er als het ware een gelijkbenige driehoek en luisterend vanuit de
door R. aangegeven positie, doet de andere luisterpositie dan ook direct
vergeten. Op plaatsing en
luisterpositie hoop ik later nog terug te komen. R.’s
audiogeschiedenis. Na verloop van
tijd begon het toch weer te kriebelen, wie herkent ’t niet, en begeeft
R. zich naar Theo Pruijs in Amsterdam.
R. had immers zijn zinnen gezet op een cassettedeck, maar Theo
adviseert hem toch maar even door te sparen.
Met de centen van een bijbaantje in de zak koopt R. uiteindelijk
een setje B&W DM 4 en een Luxman versterker.
Het cassettedeck is er echter nooit gekomen.
Thuis draaien met de beperkingen, die zo herkenbaar zijn, bleef de
set zoals ie beschreven is. Als R. op
zichzelf gaat wonen verandert de set binnen korte tijd.
Een en ander wordt verkocht of ingeruild voor een Technics sl 110
SME 3009, Shure V15 III en Luxman L308 of 9.
De keus tussen de Elipson 1303 en de B&W DM6-en valt uit ten
gunste van de B&W’s. Zowel
toen R. nog thuis woonde, evenals hij nu op zichzelf woont, probeert hij
zoveel mogelijk concertjes mee te pikken.
Nadat hij z’n eerste eigen onderkomen verruilt voor een groter
huis ontstaan er wat problemen met de Technics draaitafel, zodat er
uiteindelijk een ander moet komen, een Thorens. Na de Thorens
komt er een Linn Sondek LP12, geïmporteerd uit Engeland en hier in eigen
land wordt hij voorzien van SME arm, komt er een nieuw naaldje van Van den
Hul in en kan er weer gedraaid worden.
De Luxman wordt na enkele jaren trouwe dienst ingeruild bij Theo
Pruijs en R.’s nieuwe aanschaf is een Naim voor-eindversterker
combinatie. De DM6 wordt onderhanden genomen en het wisselfilter wordt
aangepast, evenals de bekabeling. Ondertussen
gaat R. zich overleveren aan zelfbouwprojecten, maar in alle eerlijkheid
hebben die projecten niet geleid tot het gewenste resultaat.
De Linn is intussen ook weer aan de beurt voor een upgrade.
Zo wordt er een Valhalla voedingsboard en een Mission 774 arm
geplaatst. Na enige tijd
valt R. voor een nieuw element van de firma Madrigal, type Carnegie. Maar
aangezien deze niet goed combineert met de Mission arm wordt deze weer
ingeruild en wordt er een SME IV teruggekocht.
Na heel veel wikken en wegen geeft R. zich uiteindelijk over aan de
zilverlingen en wordt er een cd-speler van het merk Teac aangeschaft. Als Harry van
Dalen op enig moment weggaat bij Theo Pruijs wordt R’s interesse gewekt
en gaat hij, nieuwsgierig naar de nieuwe zaak van Harry, kijken in
Hilversum. Het wordt een hele
bijzonder ervaring die ertoe leidt dat R., geheel onder de indruk
(kippenvel op zijn armen) huiswaarts keert na het beluisteren van een set
die samengesteld was uit de merken Spectral en Avalon. Deze set was ruim
boven ‘t budget, maar R. wil wel wat anders.
De B&W DM6-en verdwijnen, de Etude Kronossen komen. De
versterking blijft nog wel even gehandhaafd want ondanks dat R. Spectral
erg goed vindt klinken geeft hij zich na een Jadis Defy 7 gehoord te
hebben over aan een Audio Research SP 9. De Audio Research
wordt verbeterd door de trafo goed af te schermen en de bekabeling wordt
verlegd. Daarnaast is het
noodzakelijk om een goede afgeschermde interlink te gebruiken. Er wordt
een zilveren speakerkabel aangeschaft, die op hun beurt weer het veld
ruimen voor koperen omdat die in R’s ogen minder scherp klinken. En ja, toen kwam
er gezinsuitbreiding. Omdat
in de ogen van R. kinderen en buizen risicovol zijn, stapt hij af van
buizen. Het inmiddels te
kleine huis wordt verkocht en er volgt een ander huis met meer
slaapkamers, maar met een kleinere woonkamer.
De Etudes zijn hier toch wel een paar maatjes te groot voor, zodat
er niets anders op zit ze te verkopen of in te ruilen.
Weer gaat de reis naar Rhapsody te Hilversum.
R. valt als een blok voor de Avalon Arcus, maar op versterkergebied
blijft alles nog even bij het oude totdat blijkt dat zijn jongste zoon wel
een heel ondernemend manneke is en het te link wordt de set met buizen te
handhaven. De beslissing valt
snel en er wordt tweedehands een Spectral DMC 12 en DMA 80 aangeschaft.
Daarmee is het uiteindelijk niet klaar.
Vervolgens worden er ook nog diverse setjes MIT naar binnengedragen
en komt er ook nog een andere cd-speler, een BOW Wizard.
We zijn aangeland bij de te beluisteren set. |
|
![]() |
R’s
set: |
R.
heeft m.b.t. de set niet echt een verandering voor ogen.
Genieten en proberen hier of daar weer eens wat concertjes mee te
pikken. En dan
Luisteren! Inmiddels aan een
lekkere bak koffie stappen we over op de cd “Organ Spectacular” van
Jean Guillou. We draaien
nummer 2 van CD1 van Wolfgang Amadeus Mozart (Fantasy in F minor K608).
Het geheel wordt heel netjes en transparant weergeven, maar het
geweld dat deze cd heeft komt er onvoldoende uit.
Ik zit op dat moment nog in de loveseat die op (te) grote afstand
van de speakers staat. Vervolgens wordt
er een stukje van zwart goud ten gehore gebracht, de LP Opus 3 van Rune
Engsö. Dit is duidelijk van
een andere orde, aangezien dit niet een orgel dat zich kan meten met het
orgel van de St. Eustache te Parijs van de vorige opname.
Wederom heel homogeen, zonder enige scherpte, maar mijn gevoel zegt
dat er meer uit de set te halen is. Sjako wordt in de
Bow gelegd en we beluisteren een stuk van de CD Page (Turtle label).
Nieuw voor mij, want ik kende het niet, maar ik neem het onbevangen
op. Typisch een opname van
een kleine bandbezetting en naar ik verwacht, zullen velen in alle rust
van deze muziek kunnen genieten. Een
glas Port, de ogen dicht, lekker onderuit hangen en genieten maar.
Ik denk het beluisteren van Sjako in die setting onovertroffen is. Op de volgende CD
prijkt het woord Aurora (Denon label).
We beluisteren
“Daddy Trance & Cousin Wayne”.
Bekruipt me bij Diana Krall altijd het gevoel dat dit
audiofiel is en dat de opname niet meer is dan een opgeklopt geheel,
datzelfde geldt voor deze cd, met dien verstande dat je hier bij het
sluiten van je ogen je het gevoel bekruipt er deelgenoot van te zijn.
De bekkens, de sax, de prachtige basloopjes, het is er allemaal en
m.i. ook nog heel realistisch. Ik
moet bekennen dat ik inmiddels op de stoel van R. zit die zo’n twee
meter voor de loveseat staat en in de richting van de luidsprekers.
Ik zit dus voor alle duidelijkheid dichterbij en daarmee is het
geluidsbeeld en de te horen kwaliteit minstens drie straatlengten
verbeterd. Door met de Dirty
Dozen Brass Band. We draaien
“My feet can’t fail me now” en ik loop wat door de ruimte. Inmiddels heb ik me een aardig beeld van de set kunnen vormen
en stappen we nog even over op een aantal nummers die ik ook op andere
sets beluisterd heb. Beethovens
Pianoconcerten 3 en 4, nummer 2 met op de piano Murray
Perahia, is intens genieten.
Deze muziek raakt je al als je het op een Yokosetje zou
beluisteren, maar op deze set geeft het een veel intensere beleving.
Sluit je ogen, beleef het mee en geniet.
Het overkomt je. Even verder in
sneltreinvaart de andere beluisterde nummers: Van CD 1, van
“The Great Last Concert” van Chet Baker draaien we het nummer Django. Van de cd
“Ain’t the blues evil” van Doug MacLeod wordt het nummer “SRV”
beluisterd. Charly Antolini
ramt er lustig op los. Van de
cd “Knock Out 2000” het nummer “Get Down”. Tot slot geven we
Erich Kunzel nog even het laatste woord met “Theme from the Pink Panther”.
En dan ………………………….., even een rustpunt. Napratend met
R. Wat mij opvalt is
dat de set zeer vergevingsgezind is qua opname. Was het zo dat ik bij het beluisteren van de EES-en driekwart
van mijn cd collectie de luisterruimte uit wilde werken, zoiets zal je bij
deze set niet overkomen. Natuurlijk
zijn er wel verschillen te horen, maar niet in die extreme mate dat je
bepaalde cd’s liever niet meer zou draaien. Vervolgens gaat het bij R.
om het genieten van muziek. Ik
kan me R. dan ook levendig voorstellen als hij ’s avonds muziek
luistert, nadat de kids op bed liggen en dit misschien wel duurt tot diep
in de nacht. Dat beeld heb ik
voor ogen, zonder ’t hem gevraagd te hebben.
Het past m.i. bij datgene wat ik geproefd heb tijdens deze
ontmoeting. Samenvattend: En dan, om de
kritisch lezer maar eens even te confronteren met mijn eigen oordeel het
volgende. Het mag van mij
allemaal wat meer doorspekt zijn van dynamiek, kanonslagen, alarmbellen en
vuurpijlen. Als ik de set mag
vergelijken met een vrouw, dan is deze vrouw gezegend met een prachtig
lijf waar alles aanzit in de juiste proporties.
Haar gewicht is juist, een mooi gevormde neus, kleine oortjes, een
sensuele mond en sprekende ogen. Benen om u tegen te zeggen en zo zou ik
nog even door kunnen gaan. Een vrouw waar vele mannen voor vallen, maar ik
net niet. Om het beeld nog
maar even voort te zetten. Ik
zou die vrouw aan de hand meenemen naar een met zorg uitgekozen
kledingzaak en haar geheel in het nieuw steken zodat haar uiterlijke
schoonheid volledig tot haar recht zou komen.
Wat betekent dit in relatie tot de set van R.? Ik zou heel veel
tijd gaan investeren in het juist plaatsen van de speakers.
R. is daar zelf al wat mee bezig, maar dit zou uiteindelijk mijn
eerste actie zijn waar heel veel winst mee geboekt kan worden.
Dit zijn trouwens ook de meest leuke zoektochten.
Het kost niets, terwijl het rendement en de uitkomst van zo’n
zoektocht erg waardevol kan zijn. Als dat helemaal
uitgekristalliseerd zou zijn en ik het gevoel zou hebben dat de set “aan
zijn top” zou zitten, dan zou ik de stoute schoenen aantrekken om hier
of daar een wat zwaardere eindversterker te lenen. Voor R. zou dit dan een
zwaardere Spectral kunnen zijn, hoewel ik ook eens iets anders zou
proberen als ik hem was. Al
was ’t maar voor je eigen bevestiging.
Ik denk dat dit namelijk net dat zetje kan zijn om de eerder
genoemde alarmbellen in positieve zin te laten rinkelen. R. heeft set die
bestaat uit niet alledaagse componenten, die garant staat voor uren
luisterplezier en waarbij je jezelf opeens betrapt te het luisteren naar
muziek, i.p.v. het luisteren naar een set of opname. Groet, Uw aller doch
enigen Hififreak |
|
![]() |
![]() |
De Avalon Arcus | Spectral
DMA 80 |
©
WWW.HIFIFREAK.NL |